En tuhafından.

I had a friend many years ago
One tragic night she died
The saddest time of my life
For weeks and weeks i cried

Bir gün biri gelir...
Ellerini kocaman açar sana...
Yumar gözlerini şirince..
O an dersin ona, "şirinlik abidesi..."
Ne tuhaf bir gündü bu gün...
Karton çalma derdine depo kapısının üstünde asılı kaldım önce..
Ardından dudağım patladı sağolsun sarılma çabasındaki Areçe...
Asker amcalar ıslattı sonra bahçe sulama bahanesiyle.
Birini deffettim sonra hayatımdan, haketmişti gerçi çoktan.
Tüm bu hafif mahroş anların önemi kayboldu büyük bir şokla.
Bazen dersiniz, işte dost budur.
Uğruna yazılar yazar, kalbinizde büyük bir oda açarsınız ona.
Buyuredersiniz... "Dilediğin gibi kullan.."
Sonra bir gün, bir bakmışsınız,
ne duvar kalmış o oda da güven yoksunluğunda,
Ne de sadakat.
Gözyaşlarınızı görmeye can atanlar tutar karşılıklı iki ayna.
Arasına atlarsınız sizde.
O zaman görürsünüz sırtınızdaki binlerce bıçağı.
Peki şimdi ne yapmalı o büyük odayı?
Atsan atılmaz, satsan satılmaz.
En iyisi kül etmektir herşeyi.
Bende bunu yapıyorum.
14 yıllık bir odayı yakıp kül ediyorum..
Yazık...